Schat, kun jij ‘even’ kijken hoe ik het best naar Sierra Leone kan vliegen?
‘Schat’ is in mijn geval Ruud. Ruud is mijn man, steun, toeverlaat en rechterhand in alles rondom mijn vrijwilligerswerk voor de mensapen. Hij heeft mijn Stichting Go-Ape opgericht, heeft me aan het bloggen gezet, helpt me met mijn presentaties – die hij dan ook eindeloos moet aanhoren, omdat ik nooit denk dat het goed genoeg is – en organiseert mijn reizen naar het buitenland. Hij let ook op de kleine details, want de koekjes bijvoorbeeld die ik elke week meeneem voor mijn collega’s in het Chimpansee Complex van Stichting AAP? Die koopt hij al jaren voor ons. Palmolievrij uiteraard 🙂
Hoe dan ook, hij is dus het een en ander gewend, maar in dit geval trok Ruud toch even wit weg. En eigenlijk wel meer mensen om me heen, toen ik ze vertelde dat ik over een paar maanden in een opvangcentrum voor Chimpansees in Sierra Leone ga werken.
Belofte maakt schuld
Toen ik eind april van dit jaar het Limbe Wildlife Centre (LWC) in Kameroen verliet, beloofde ik ze plechtig om terug te komen. Er zijn nog een aantal mooie projecten waar ik me daar voor kan inzetten en ik heb echt geweldig samengewerkt met de lokale verzorgers. Eigenlijk mis ik ze nog elke dag.
Toen ik in Kameroen was, was het politiek gezien onrustig. Nu ben ik niet bang uitgevallen en heb ik de reisadvies site van het Ministerie van Buitenlandse Zaken niet eens bekeken voordat ik naar Kameroen vertrok. Ik was goed ingelicht door het LWC en vertrouwde erop dat, als ik me aan de veiligheidsvoorschriften zou houden, ik gewoon aan de slag kon. En dat bleek ook zo te zijn. Ik heb er een super tijd gehad en me nooit onveilig gevoeld. Eerlijk gezegd maakte ik me vooraf alleen druk over de Mango-vlieg. Een vlieg die eitjes legt onder je huid, waarna er larven onder je huid gaan leven en kruipen. Gelukkig is dat me bespaard gebleven, maar het betekende wel dat ik als een dolle elke avond al mijn kleren waste en streek. De vlieg legt namelijk graag eitjes in vochtige kleding en strijken is de enige manier om ze te vernietigen.
Toen ik echter deze maand contact opnam met de directie van het centrum, raadde ze me af dit jaar nog te komen. De spanningen lopen op door de aanstaande verkiezingen in oktober en hierdoor kunnen ze mijn veiligheid op dit moment niet garanderen. Daarom heb ik mijn reis naar Kameroen voorlopig uitgesteld naar het voorjaar van 2019. Met pijn in mijn hart. Misschien moet ik Clarence Seedorf en zijn assistentPatrick Kluivert maar eens een bericht sturen. Als nieuwe bondscoach van het voetbalelftal van Kameroen kan hij wellicht een bijdrage leveren om het land een duwtje in de goede richting te geven. Zeker met de aanstaande Africa Cup of Nations, die in de zomer van 2019 in Kameroen plaats vindt.
De reisadviezen voor Sierra Leone: Geel, Oranje, Rood
En dus besloot ik toch maar eens de reisadvies site van buitenlandse zaken te raadplegen. Ik kan namelijk ook aan de slag in zowel Nigeria als Congo in opvancentra voor mensapen. Maar waar het reisadvies kaartje van Kameroen nog voor een groot deel geel gekleurd is (geel betekent ‘ let op-veiligheidsrisico’s’) zijn Nigeria en Congo bijna geheel oranje (alleen noodzakelijk reizen ) en rood (niet reizen).
Sierra Leone – Reizen Tom Waes (VPRO)
Inmiddels was ik ook in contact met een opvancentrum voor Chimpansees in Sierra Leone. Het reisadvies van de Nederlandse overheid voor Sierra Leone voorspelde niet veel goeds. Voor het hele land geldt namelijk code geel.
Het West-Afrikaanse Sierra Leone is een van de armste landen van de wereld. In 2014 werd het ook nog eens getroffen door een enorme ebola uitbraak waaraan ruim 4000 mensen overleden. Het land werd hermetisch afgesloten voor ruim twee jaar. Er kon geen mens meer uit of in. Sinds 2016 is het land ebola-vrij verklaard en mogen er weer toeristen het land in.
Deze maand zond de VPRO echter een reisverslag uit van journalist Tom Waes, die als een van de eerste toeristen in 2016 weer het land bezocht. Meer dan deze uitzending had ik niet nodig om een beslissing te maken voor mijn volgende bestemming: Sierra Leone.
Bekijk het programma hieronder
Tacugama Chimpanzee Sanctuary
Ik schreef vorig jaar al over dit centrum, nadat het gebied vorig jaar getroffen werd door enorme modderstromen als gevolg van de snelle ontbossing die er plaatsvindt. De modderstromen veroorzaakten wederom een humanitaire ramp. Meer dan duizend mensen en nog veel meer dieren verloren het leven en ook het opvangcentrum voor chimpansees, waar ik nu in gesprek mee ben, kreeg het zwaar voor zijn kiezen. Lees hier mijn blog over Tacugama Chimpanzee Sanctuary.
Het gebied is inmiddels weer ‘op orde’, de toegangswegen zijn hersteld en net als in het hele land werkt de bevolking ook in dit gebied hard aan de wederopbouw.
Ik ben nu in gesprek met het centrum over de werkzaamheden die ik daar dit najaar ga doen. Ik vertel jullie er meer over in een volgende blog.
