Ik ontmoet tijdens mijn reizen en vrijwilligerswerk nogal wat mensen die zich onvermoeibaar inzetten voor de natuur. En als ik ze niet zelf ontmoet heb, dan heb ik op z’n minst over ze gelezen.
Eén ontmoeting was hierop een uitzondering. En eigenlijk stond ik best voor aap, vond ik zelf.
Free The Bears – Cambodja
Het is 2016 en ik ben aan het werk in het grootste opvangcentrum voor honingberen en Aziatische zwarte beren, gevestigd in Cambodja. Een uitstapje van mensaap naar beer, die in mijn omgeving best voor verwarring zorgde.
“Veel succes bij de pandaberen, bruine beren, ijsberen, neusberen” – allerlei beren kwamen langs, maar honingberen? Daar had eigenlijk bijna niemand van gehoord. Laat staan van de redenen die ervoor zorgen dat de dieren op het randje van uitsterven staan, namelijk habitatverlies en de berengalindustrie.
Berengalindustrie? Ja! Een zeer lucratieve industrie in Azië, waarbij het gal van levende beren wordt afgetapt. Soms wel 20 jaar lang. Het gal wordt verkocht als medicijn tegen onder andere koorts, lever- en oogklachten. Geschat wordt dat er zo’n 12.000 beren in kooien in galboerderijen leven. In een aantal Aziatische landen zijn de boerderijen nu verboden en worden veel dieren overgebracht naar Rescue Centers.
Vuthy Chuon, redder van de Cambodiaanse honingbeer
Terwijl ik daar samen met een super enthousiaste medevrijwilliiger uit Engeland de dierenarts help met een onderzoek naar de dagelijkse voeding van de dieren, ontmoet ik daar Vuthy Chuon, programmamanager van het opvangcentrum. Vuthy is op dat moment de beren aan het trainen.
Misschien is het even goed om uit te leggen dat om geredde wilde dieren te verzorgen, het soms nodig is ze in beperkte mate te trainen. Om naar hun vacht en gebit te kijken bijvoorbeeld, zoals je op de foto ziet, om ze te kunnen wegen of om te zien of ze verwondingen hebben, Dit voorkomt een hoop stress bij de dieren en zorgt er ook voor dat je ze niet voor elk onderzoek hoeft te verdoven.
Vuthy vertelt me enthousiast dat hij in 2012 in Nederland was. Da’s best bijzonder voor een lokale dierverzorger uit Azië. En hij was niet zomaar in Nederland, Hij was er om de prestigieuze Future for Nature Award in ontvangst te nemen, voor zijn werk ter bescherming van de honingberen. Een internationaal erkende prijs van een Nederlandse stichting, die jaarlijks drie Awards uitreikt van 50.000 euro aan jonge, veelbelovende natuurbeschermers. De prijs wordt wordt ook nog eens uitgereikt door iconen als Sir David Attenborough, Jane Goodall en Frans de Waal. En ik had er nog nooit van gehoord.
Stimuleringsprijs
Als je de site bekijkt van Future for Nature, zie je een overzicht van alle prijswinnaars van de afgelopen jaren. Ook een aantal Nederlanders ontving de award, zoals Wietse van der Werf, voor zijn inzet tegen de illegale visserij en voor bescherming van bedreigde zeedieren zoals de blauwvintonijn en zeeschildpadden.
En in het rijtje staat ook Ofir Drori en zijn strijd tegen de handel in mensapen in Kameroen en wiens werk ik al een tijd met veel bewondering volg. Lees ook hier een eerdere blog die ik over Ofir Drori schreef.
Elk jaar reikt deze stichting dus drie awards uit aan jonge veelbelovende natuurbeschermers over de hele wereld, die zich met lef, leiderschap en uithoudingsvermogen inzetten voor het behoud van de natuur en tegelijkertijd ook anderen kunnen mobiliseren. De prijs is bedoeld als aanmoediging voor jonge mensen om hun projecten te vervolgen en die te blijven ontwikkelen. Dit is tegelijkertijd ook één van de aspecten waarmee de Future For Nature Award zich onderscheidt van andere prijzen: het is geen bekroning op een jarenlange succesvolle carrière, maar juist een stimulering om hun belangrijke werkzaamheden voort te zetten, aldus Future for Nature op hun platform.
Enorme diversiteit aan projecten
Van bescherming van de olifantenpopulatie met behulp van bijen tot de bouw van een ecoduct in het regenwoud, de diversiteit van de projecten is enorm en super interessant. Op Futurefornature.org worden alle projecten beschreven en mocht je zelf iemand zijn of kennen die hiervoor in aanmerking komt, dan kan diegene zich nog (laten) inschrijven tot 15 september 2019 om mee te dingen naar een prijs in 2020.
Bronnen
