Hij kan geen aap meer zien, mijn vader. Elke week redigeert hij mijn blogs en geeft me schrijftips. Hij is zelfs een keer met me mee gereisd naar een opvangcentrum voor wilde dieren in Sulawesi. Daar heeft ie een gave fotorapportage van de dieren en mijn werk gemaakt, iets waar ik zelf nooit tijd voor heb.

En als ik tijd heb, is mijn telefoon niet opgeladen door gebrek aan stroom of sta ik ergens tot mijn oksels in de modder. ‘Je blogs over mensapen zijn goed’, zei hij vorige week. ‘Maar het wordt een beetje eentonig. Je maakt zoveel meer mee tijdens je werk in Azië en West-Afrika. Wat meer context in de culturele sfeer zal je blogs nog interessanter maken’.

Mount Cameroon | Rowena Goes Ape (1-2)
>> Sulawesi 2014 (L) Soms mocht hij even van me gaan zitten mijn vader (R) samen genieten van de rust na een lange werkdag (© Rowena Goes Ape)

Levensgevaarlijke autoritten en bezoeken aan lokale scholen

En das waar. Ik spreek lokale dierverzorgers, wildlife rangers, bewoners van het regenwouden, ex-stropers die nu wilde dieren beschermen, lokale strijders tegen palmolie en kom regelmatig in bizarre maar ook prachtige situaties terecht. Van levensgevaarlijke autoritten, leven in het regenwoud en half opgegeten worden door een mierenkolonie tot bezoeken aan lokale scholen. Heel soms maak ik zelfs op een vrije dag tijdens een project een uitstapje. Zoals vorig jaar in Kameroen, waar ik de hoogste vulkaan van West- en Centraal Afrika beklom. Of althans, een stukje daarvan.

Mount Cameroon | Rowena Goes Ape (3-4-5-6)
>> Vanaf linksboven met de klok mee >> op mijn minst favoriete plek op aarde, een palmolieplantage (Borneo) >> pech onderweg (Borneo) >> home-made studio voor live opnamen voor het TV prgramma “Kassa” vanuit Kameroen >> afdalen – met hoogtevrees (Borneo) (© Rowena Goes Ape)

Mount Cameroon

De titel van de blog verraadt de afloop al. Het ‘uitstapje’ bleken iets te veel stappen voor mij.  Nu is een berg beklimmen na 6 intensieve werkdagen ook niet een heel slim plan, maar volgens gids Thompy was het goed te doen in een dag. Ik dacht daar halverwege de tocht toch wel wat anders over.

Mount Cameroon, een actieve vulkaan die voor het laatst in 2000 uitbarstte, is 4095 meter hoog en hiermee de hoogste berg van West- en Centraal Afrika.  Mount Cameroon ligt aan de Golf van Guinee in het westen van Kameroen.

Mount Cameroon | Rowena Goes Ape (7-8)
>> Mount Cameroon (© AYS Travel Guides) >> Vol goede moed de berg op (© Rowena Goes Ape)

De berg heeft een schat aan verscheidenheid in vegetatie en landschap: van tropisch regenwoud tot droge savanne en aan de top een vulkanisch landschap. De berg is op ook de op één na natste plek op aarde en er leven wel 50 diersoorten die nergens ander ter wereld voorkomen. Ook is het gebied bekend vanwege een bijzondere boomsoort; de Prunus Africana. De bast van deze boom bevat een ingrediënt voor medicijnen tegen prostaatproblemen.

En als klap op de vuurpijl: je vindt er bosolifanten en bedreigde apensoorten, zoals: jawel, de Nigeria-Cameroon Chimpansee.

Mount Cameroon staat onder druk

Net als de rest van de natuur in Kameroen staat ook Mount Cameroon onder grote druk. Bossen moeten wijken voor landbouwgrond of grootschalige bouwprojecten, illegale houtkap en jacht op wilde dieren. Het eten van wild vlees – bush-meat- is nog van alle dag in Kameroen. Om het gebied te beschermen is de berg en de omgeving een paar jaar geleden uitgeroepen tot National Park.

Door een uitbarsting van de vulkaan is het pad waarover de dieren van de ene kant van de berg naar de kant liepen inmiddels versperd. Volgens Thompy is het grootste deel van de ernstig bedreigde Bosolifant en Chimpanseepopulatie uitgeroeid door stropers. Aan de ander kant van de berg leven ze nog wel.

Mount Cameroon | Rowena Goes Ape (9-10-11-12)
>> Mijn eerste beklimming van Mount Cameroon (Bovenste foto’s © Rowena Goes Ape – Onderste foto’s © AYS Travel Guides, Thompy)

Thompy, mijn gids op Mount Cameroon

Samen met twee andere vrijwilligers en Thompy begonnen we gepakt en gezakt met ontbijt, lunch en flessen water ’s morgens heel vroeg aan ons avontuur. Wat Thompy er niet bij verteld had, was dat de berg ongekend steil is. De verzuring in mijn benen sloeg na 1 uur al toe en de hitte en hoge luchtvochtigheid hielpen ook niet mee. We ploeterden over rotsblokken en stenen en voordat de ochtend voorbij was, was ik al twaalf keer onderuit gegaan. Dat is ook de reden dat ik weinig foto’s van de omgeving heb gemaakt, ik had al moeite genoeg om overeind te blijven.

Om toch een beetje van de omgeving te kunnen genieten en misschien wel wat wilde dieren te spotten besloot ik na 5 uur ploeteren, toen het landschap overging van regenwoud naar savanne, een pauze in te lassen. Om vervolgens niet meer op te staan.

Thompy, zoals een goede gids betaamt, maakte foto’s voor me van de savanne en de top van de berg.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

In april ga ik weer een maand aan de slag in het Limbe Wildlife Centre in Kameroen.  Het centrum onderzoekt op dit moment of een aantal van hun geredde dieren, zoals de Drills, kunnen worden uitgezet in de omgeving, waaronder in het National Park Mount Cameroon.

Meer info over de Drill vind je in een van mijn eerdere Blogs.

Veldonderzoeken

De kans bestaat dat ik meega op een van de veldonderzoeken. Dat zou natuurlijk super zijn. En anders ga ik weer op pad met Thompy. Maar dan naar de andere kant van de berg. Die is volgens de gids een stuk makkelijker te beklimmen. Bovendien leven daar ook de Bergolifanten en Chimpansees.