Hopen bladeren liggen er in mijn tuin. Klaar voor de opvang van egels. Ik las afgelopen najaar in de krant een noodoproep van Egelopvangcentrum ZHZ voor tuinen met slaapplekken voor geredde egels, omdat hun noodopvang overvol zat.
Ik blogde daar toen over en die kun je hier lezen.
En van de week werd ie gebracht, mijn allereerste geredde egel met nummer 560. ‘ We hebben er in 2016 ruim 580 opgevangen’, vertelt Hester de beheerster van de egelopvang me. ‘ En dit jaar beginnen we gewoon weer opnieuw met het nummeren’.
>> Egel-les van Hester (Foto: Rowena Goes Ape)
Nummer 560
‘Nummer 560’ is al goed op gewicht. Het is een mannetje van ongeveer 7 maanden, wat ze gevonden hebben als ondervoed en moederloos jong.
Na maanden intensieve verzorging en bijvoeding is nu klaar voor een leven terug in de natuur. Gemaakte natuur, want mijn tuin is natuurlijk geen bos.
Voorlopig voer ik hem op advies van Hester nog bij met meelwormen, totdat het weer goed genoeg is voor hem om zijn eigen eten te gaan zoeken.
>> I’m in love (Foto: Rowena Goes Ape)
Actieradius van een voetbalveld
Ik heb hem gister heel goed bekeken. Want het kan wel eens de laatste keer zijn dat ik hem zie. Overdag slaapt hij, verstopt onder een dikke deken van blad, in het verste hoekje van mijn tuin. Bij schemering wordt hij actief, op zoek naar eten. De kans bestaat dat hij dit jaar op zoek gaat naar een vrouwtje en of hij dan weer terug komt naar zijn plekje in mijn tuin, dat is nog maar de vraag.
Naast ex- legkippen heb ik nu mijn eerste egel opgevangen. En dat voelt zo goed.
Misschien brengt de egelopvang nog een egel dit voorjaar. Egels zijn solitaire dieren en hebben een actieradius van een voetbalveld, dus veel meer egels kunnen ze hier – helaas- niet kwijt.
Tot die tijd kijk ik elke dag verliefd naar een hoop bladeren achter in de tuin, er vanuit gaand dat nummer 560 er nog steeds onder ligt te slapen.
Met uitsterven bedreigde dieren helpen en verzorgen en dan vooral primaten is mijn passie. De problematiek is enorm maar ik geloof er heilig in dat ook kleine beetjes zullen helpen. Als steeds meer mensen een beetje doen zal dat bijdragen aan een iets betere wereld met daarin een veilige plek voor wilde dieren en daarmee ook voor de mens. Dus draag ik ook mijn steentje bij, ik kan niet anders. Door teBloggen, mijn avonturen op Social Media te posten en Fondsen te werven. Maar zeker ook door als vrijwilliger de handen uit de mouwen te steken en letterlijk geredde en getraumatiseerde dieren te verzorgen in allerlei Rescue Centers zowel in Nederland als daar buiten.
Zou je me willen steunen met een donatie klik dan HIER. Dank!
