Gekscherend zeg ik altijd dat ik een paar weken ga poep scheppen als ik in een buitenlands opvangcentrum voor wilde dieren vrijwilligerswerk ga doen. En dat is niet zo maar poep scheppen. Het is echt keihard werken van ‘s morgens zes tot een uur of vijf ‘s middags. Je werkt je als vrijwilliger in het zweet en daar moet je dan ook nog voor betalen, hoe zit dat?
En soms nog onder barre omstandigheden ook, zoals extreme hoge temperaturen en een hoge luchtvochtigheid, die wij in Nederland niet gewend zijn. Na een dag ploeteren wacht me niet meer dan een stapelbedje om in te slapen in een kamer met veel andere vrijwilligers.
>> (Linksboven) Verrijking maken in Bali Wildlife Rescue Center, Indonesie
>> (Linksonder) Stapelbed in vrijwilligershuis in Tasikoki Wildlife Rescue Center, Sulawesi, Indonesie
>> (Rechts) Eten uitrijden in Free the Bears, Cambodja
Geen vakantie
En denk maar niet dat we dan warm water hebben, kunnen afkoelen bij het zwembad of in de plaatselijke supermarkt onze boodschappen voor de avondmaaltijd kunnen doen. Over die luxe beschikken we niet en als er al al een winkel is, dan is dat een flink eind rijden over onverharde wegen. En zeker niet te vergelijken met de supermarkten in ons land waar de schappen uitpuilen en er keus te over is.
Als ik over mijn vrijwilligerswerk vertel, zijn de meeste mensen hoogst verbaasd dat ik daar zo enthousiast over kan zijn en dat ik daar nog ‘s voor moet betalen ook. Ik leg dan uit dat aan de slag gaan als vrijwillig dierverzorger in een wildlife rescue center een ‘commitment’ is. Zoiets ga je doen uit overtuiging. Het is geen vakantie!
Reden om te betalen
Maar het is niet zonder reden dat vrijwilligers moeten betalen om in hun vrije tijd in een opvangcentrum te kunnen werken. Allereerst kosten de vrijwilligers geld. Voordat je je inschrijft heb je bijvoorbeeld contact met het Rescue Center. De meeste wildlife rescue centers hebben hiervoor een vrijwilligercoördinator die elke dag een paar uur bezig is om mails te beantwoorden, voorbereidingen voor je komst te treffen en werkschema’s te maken.
Ook hebben ze een website die moet worden onderhouden en wordt er meestal foldermateriaal gemaakt. Behalve dat kost het ook geld om vrijwilligers te huisvesten. De meeste centers hebben een apart vrijwilligershuis, met schoonmaker, iemand die voor je kookt en beveiliging. Bovendien wordt je ter plaatse begeleid en getraind. Hiervoor is meestal iemand in dienst en ook dat kost weer geld.
>> Kokkie, het vrijwilligershuis en aan het werk (Tasikoki Wildlife Rescue Center, Sulawesi, Indonesie)
Belangrijke bron van inkomsten
En dan natuurlijk de hamvraag: wat doen rescue centers met het geld dat vrijwilligers betalen om er te kunnen werken naast het dekken van de kosten die het hebben van vrijwilligers met zich mee brengen? Buitenlandse wildlife rescue centers zijn voor een belangrijk deel en soms geheel afhankelijk van donaties van particulieren. Behalve voor de huisvesting en voeding van de vrijwilligers, gaat jouw bijdrage daarom naar de salarissen van de lokale staff. De locals verdienen over het algemeen bijzonder weinig; om die reden is het geen geliefd beroep.
Verder gaan de inkomsten uit het vrijwilligerswerk natuurlijk naar de huisvesting en voedsel voor de dieren, de dierenarts en medicijnen. Ook wordt er in de centers waar ik heb gewerkt en wil werken veel geld gestoken in educatie van de lokale bevolking. Zo leren kinderen via schoolprogramma’s begrijpen waarom de dieren en hun natuurlijke omgeving in stand gehouden moeten worden. Dat is geen gemakkelijke opgave en kost heel veel tijd, energie en geduld.
Geen einde aan te redden dieren
Voor de meeste buitenlandse Wildlife Rescue Centers lijkt er geen einde te komen aan de stroom dieren die gered moeten worden. Allemaal door het toedoen van ons mensen; wij verwoesten hun natuurlijke leefomgeving, nemen ze gevangen voor de entertainmentindustrie of voor ons eigen entertainment, jagen op ze, houden ze als huisdier en ga zo maar door.
Dieren kunnen vaak niet meer terug naar het wild omdat er te weinig leefgebied is, dat ze weer het slachtoffers van jagers dreigen te worden of omdat ze nooit geleerd hebben om zelf te overleven. Als ze wel terug kunnen duurt dat heel lang. Zowel dat leertraject als het permanent huisvesten van dieren die niets anders rest dan een leven in een rescue center, kost veel geld. Heel veel geld. Daarom hebben de meeste buitenlandse centers het erg zwaar. Meestal zijn de inkomsten die met veel pijn en moeite bij elkaar worden gesprokkeld bij lange niet genoeg om alle kosten te dekken.
Upsides van vrijwilligerswerk
Maar wat heeft het werken als vrijwilliger in een Rescue Center veel upsides!
>> Met collega vrijwilligers, verrijking maken, een zonbeer (honingbeer) in extase en prachtig uitzicht bij Tasikoki Wildlife Rescue, Sulawesi, Indonesie.
Je ontmoet gelijkgestemden van over de hele wereld; sommigen worden zelfs vrienden voor het leven. Aan het einde van de een lange dag geniet je van een heerlijke maaltijd – al kom je door het harde werken geen kilo aan. En in de spaarzame vrije uurtjes geniet van je prachtige vergezichten. Ook krijg je een kijkje in het leven van de lokale bevolking met wie je nauw samenwerkt En last but not least: de geredde dieren genieten van jouw verzorging, het voedsel en in het bijzonder de verrijking die je voor ze maakt. En dat maakt al die inspanningen meer dan goed!
Met uitsterven bedreigde dieren helpen en verzorgen is mijn passie. De problematiek is enorm maar ik geloof er heilig in dat ook kleine beetjes zullen helpen. Als steeds meer mensen een beetje doen zal dat bijdragen aan een iets betere wereld met daarin een veilige plek voor wilde dieren en voor de mens. Dus draag ik ook mijn steentje bij, ik kan niet anders. Door te Bloggen, mijn avonturen op Social Media te posten en Fondsen te werven. Maar zeker ook om als vrijwilliger de handen uit de mouwen te steken en letterlijk geredde en getraumatiseerde dieren te verzorgen in allerlei Rescue Centers zowel in Nederland als daar buiten.
