Wie had kunnen bedenken dat ik zoveel mensen met een missie zou tegenkomen in Sierra Leone. Los van de oprichter en medewerkers van het Tacugama Chimpanzee Sanctuary, want dat zijn in mijn ogen allemaal helden, schreef ik eerder al over mijn ontmoeting met de Nederlander Sander de Kramer. Maar ik liep nog een hele bijzondere man tegen het lijf.
66 chimpansees aan hun lot overgelaten
Misschien heb je h’m vorig jaar gelezen. Mijn blog over het New York Blood Center (NYBC), een Amerikaans onderzoekscentrum dat 66 Chimpansees zonder verzorging achterliet op een eilandengroep in Nigeria. De dieren waren jarenlang gebruikt voor medische experimenten in laboratoria op de eilanden en het centrum had toegezegd ze voor de rest van hun leven te verzorgen, ook nadat de proeven waren beëindigd. Het centrum hield zich echter niet aan deze afspraak en eindigde de ondersteuning in 2015. Ze lieten de zwaar getraumatiseerde dieren aan hun lot over. Zonder voedsel, water en medische verzorging. Lees ook mijn eerdere blog ‘Blood Island de Film‘.
Datzelfde jaar kwam gelukkig de Humane Society of the United States (HSUS) in actie tegen de misdadige praktijken van het NYBC en deze organisatie geeft tot op de dag van vandaag de dieren de verzorging die ze nodig hebben.
Joseph Thomas, een man met een missie
Totdat HSUS op het podium verscheen was er een man die, helemaal alleen, besloot de achtergelaten dieren te gaan helpen. Hij was een voormalig medewerker van het laboratorium en elke dag voer hij met zijn houten bootje op en neer naar de eilanden om de dieren fruit en vers water te geven. Het fruit verzamelde hij in de omliggende dorpen, wat niet gemakkelijk was want de mensen zaten zelf al niet ruim in hun voedsel dus waarom zouden ze het in vredesnaam afstaan aan chimpansees. Toch kreeg hij het voor elkaar.
Inmiddels werkt hij voor HSUS en kan hij met een heel team de dieren de juiste verzorging geven. Zijn naam is Joseph Thomas en ik liep hem in Sierra Leone tegen het lijf. Net als ik was hij in het Tacugama Chimpanzee Sanctuary. Ik om vrijwilligerswerk te doen en hij om met zijn collega Junius meer te leren over chimpansees en hun verzorging.
Ik kende Joseph en de vreselijk trieste gebeurtenissen al van de documentaire, maar nu hoorde ik het nogmaals van hemzelf.
Ademloos luisterde ik naar zijn verhaal. Hoe moeilijk het was om zijn landgenoten eten te laten afstaan voor de dieren en hoe hij elke dag weer naar de eilanden voer, zonder te weten of er een toekomst was voor de dieren. Hij wist niet eens hoe hij de chimpansees moest verzorgen, maar niets doen was voor hem geen optie.
Je hebt helden in alle soorten en maten. Joseph verdient wat mij betreft een plekje in de rij met grote helden. Het was een eer hem te ontmoeten.
It’s a small world after all.
Je kunt de documentaire hieronder bekijken.
