Mijn volgende grote reis staat gepland voor het voorjaar van 2017. Deze reis naar West Kalimantan, Borneo vergt een behoorlijke planning en veel tijd en die tijd heb ik dit jaar helaas niet meer. Ik ga daar namelijk een suikerfabriek, een notenfabriek en een herbebossingproject van Willie Smits bezoeken, maar ook een kijkje nemen in het opvangcentrum en het oefenbos voor jonge orang-oetans, waar ik eerder dit jaar geld voor heb ingezameld. Bij hoge uitzondering, want het centrum is normaal niet open voor bezoekers. En natuurlijk ga ik nog aan de slag in een opvangcentrum voor orang-oetans. Ik zal er een aantal binnenlandse vluchten voor moeten nemen. Een groot avontuur dus, wat ik goed moet voorbereiden.
Daarom ga ik in september eerst een paar weken aan de slag in het Bali Wildlife Rescue Center, waar ik vorig jaar ook heb gewerkt. Eigenlijk kan ik ook niet anders, ik heb ze vorig jaar beloofd dat ik terug zou komen.
>> Foto: Ik vorig jaar bij het Bali Wildlife Rescue Center
Bali Wildlife Rescue Center
Vooraf heb ik daar niet bij stilgestaan, maar ik heb vorig jaar in een van de grootste en absoluut in het kleinste wildlife rescue center van Indonesië gewerkt: Tasikoki Wildlife Rescue Center in Sulawesi, 55 hectare groot met honderden dieren en het Bali Wildlife Rescue Center, slechts 1/3 van een hectare groot met ongeveer 70 dieren in de opvang.
Het Bali Wildlife Rescue Center (BWRC) ligt in een klein dorpje in de provincie Tabanan, zuidwest Bali. Om het rescue center heen staan gewoon woningen en er loopt een doorgaande weg. Het BWRC is prachtig opgezet, met alle faciliteiten die het nodig heeft. De verblijven van de dieren zijn in zeer goede staat en heel professioneel.
BWRC is onderdeel van Friends of the National Park Foundation (FNPF), een stichting die zich inzet voor de bescherming van wilde dieren en hun leefomgeving. Ook ondersteunt de stichting de lokale bevolking en leert ze hen met hun omgeving om te gaan. Zo zijn ze zeer actief op het eiland Nusa Penida, wat dankzij hun inzet een beschermd gebied is geworden voor vogels, waaronder de bedreigde Bali Starling. Elk dorp op het eiland zet zich in om vogels te beschermen tegen smokkelaars en handelaren. In ruil voor deze bescherming, sponsort de stichting hun kinderen, zodat ze naar school kunnen gaan. Ook leren ze de inwoners over duurzame landbouw en planten ze bomen om de bossen te herstellen.
Dit jaar ga ik samen met de dierenarts Rinni het eiland en de projecten bezoeken, ik kijk er erg naar uit.
>> Dierenarts Rinni en ik. We verzorgen hier geen wildlife maar een kitten, die we vonden op de weg voor het rescue center. Aangereden door een auto. Foto: Rowena Goes Ape
Willie Smits
Het BWRC is ooit opgezet door Willie Smits, maar wordt nu gesponsord door een Australische stichting. Die draagt zorg voor de basiskosten (personeel, onderhoud en voedsel). Daarnaast is het center geheel afhankelijk van donaties van particulieren.
>> Een kleine selectie van de dieren waar ik mee ga werken. Foto: Rowena Goes Ape
Van gibbon tot krokodil
De diversiteit aan wildlife in dit kleine opvangcentrum is echt enorm. Naast pig-tailed macaques , leaf monkeys, volwassen en jonge gibbons en siamangs zijn er heel veel kaketoes, Bali Starlings, zee-arenden en adelaars, slow lorissen, een dozijn zoetwater krokodillen, neushoornvogels en sinds een paar maanden een baby honingbeer en twee Leopard kittens.
Al deze dieren zijn gered uit handen van smokkelaars, lokale markten, uit privéhuizen, toerisme en de entertainmentindustrie.
Ik heb er vreselijk veel zin in om hier weer aan de slag te gaan. Ik heb nog wekelijks contact met de dierverzorgers en Rinni, de dierenarts. Dan praten we over de dieren, welke er allemaal weer zijn bijgekomen of vrijgelaten, maar ook gewoon over ons dagelijks leven en wat we meemaken. Ik heb er een familie bijgekregen op Bali.
> Het Bali Wildlife Rescue Center Team. Foto: Rowena Goes Ape
Met uitsterven bedreigde dieren helpen en verzorgen is mijn passie. De problematiek is enorm maar ik geloof er heilig in dat ook kleine beetjes zullen helpen. Als steeds meer mensen een beetje doen zal dat bijdragen aan een iets betere wereld met daarin een veilige plek voor wilde dieren en daarmee ook voor de mens. Dus draag ik ook mijn steentje bij, ik kan niet anders. Door te Bloggen, mijn avonturen op Social Media te posten en Fondsen te werven. Maar zeker ook door als vrijwilliger de handen uit de mouwen te steken en letterlijk geredde en getraumatiseerde dieren te verzorgen in allerlei Rescue Centers zowel in Nederland als daar buiten.
