Exotische dieren verzorgen bij Stichting AAP en in wildlife rescue centers in het buitenland. Dat is geweldig werk waar ik me zo veel als mogelijk voor inzet, maar ook dicht bij huis leiden genoeg dieren een ellendig bestaan.
Stichting Red een Legkip
Daarom besloten Ruud en ik, nadat onze complete kippenverzameling was uitgemoord door een vos, kippen over te nemen van de Stichting Red een Legkip. Deze stichting koopt legkippen op uit de bioindustrie en herplaatst ze bij mensen die deze kippen graag nog een fijne oude dag willen geven.
Meer dan 44 miljoen legkippen …
We jagen er per jaar nogal wat kippen doorheen met z’n allen in Nederland. 44,5 miljoen legkippen die binnen hun eerste levensjaar alweer naar de slacht gaan om als soepkip te eindigen. Omdat hun eierproductie niet meer optimaal is. Ze zitten massaal opeengepakt opgesloten, het merendeel komt zelden of nooit buiten, kan niet lekker scharrelen, laat staan een zandbad of een zonnebad nemen.
>> Een geredde legkip op de dag van aankomst bij ons
Omdat deze industriekippen zich niet natuurlijk kunnen gedragen en zich niet voor elkaar kunnen verschuilen pikken zij zichzelf en elkaar kaal. En dan heb je ook nog de zogenaamde ‘plofkippen’. 500 miljoen vleeskuikens worden jaarlijks in zes weken tijd zo snel vetgemest dat ze doodziek zijn en ernstig lijden.
Plofkip
De plofkip is ontstaan door jarenlang doorfokken op steeds goedkoper vlees. In 6 weken tijd wordt een kuikentje van 50 gram vetgemest tot een vleeshomp van ruim 2 kilo. Kuikens zo fokken dat ze lijden aan de ziekte obesitas betekent immers snel veel vlees voor weinig geld. En de consument wil graag goedkope kip op zijn bord. De kiloknallers in de supermarkten zijn daardoor nog altijd gewild. Dat de consument eigenlijk een doodziek kuiken eet, weten velen niet of maakt hem of haar niet veel uit …
Deze dieren kampen met zo veel lichamelijke problemen, zoals hartfalen en obesitas, dat ze over het algemeen niet meer te redden zijn. De titel van mijn blog is daarom ook niet helemaal juist; ik vang ex-legkippen op, geen plofkippen. Omdat plofkip nu zo’n ‘populair’ woord is, hoopte ik daarmee jullie aandacht te vangen om dit verhaaltje te lezen.
Rescue Center in de polder
Je kunt je misschien nu wel voorstellen hoe de kippen er aan toe zijn als wij ze overnemen van de stichting. Ze zijn heel angstig, kaalgeplukt en hun kammen en lellen hangen er kleurloos bij door het gebrek aan zonlicht. Bij elk geluid dat ze horen – wind, regen, andere vogels – rennen ze bang weer het kippenhok in en trillen als een rietje.
>> Na een paar weken knappen ze echt op en rennen, kukelen en tokken ze er lustig op los
Het kost wel een paar weken om ze te laten wennen aan hun nieuwe leven. De meesten hebben nog nooit op een stok gezeten, laat staan een lekker stofbad genomen. Maar dan komt de omslag en dat is zo geweldig om te zien! De kippen lijken hun ellendige verleden redelijk snel te vergeten en scharrelen er nu fanatiek op los. Aangevoerd door de leider van het stel – afgedankte haan Adje.
Klaar voor de strijd
Adje is een verhaal apart. Een gedumpte jonge heer die eigenlijk niet veel groter is dan de gemiddelde kip. Zijn formaat compenseert hij echter door als een ware sergeant majoor zijn kippen aan te voeren. Adje is altijd klaar voor de strijd. Ook met ons! Rustig en op mijn gemak het kippenhok schoonmaken is er niet meer bij, want Adje staat al klaar bij de deur voor de aanval. Dit lossen we op door heel dieronvriendelijk een bezem voor ons te houden zodat hij daar invliegt en niet in ons gezicht.
>> Adje de haan
Kippenpensioen
Ondanks sergeant majoor Adje’s strakke regime, ben ik blij dat ik de kippen nog een volwaardig kippenleven kan geven. Ze leggen nog harstikke goed en ze mogen hier genieten van de rest van hun leven. Wil je ook eens een echt scharrelei eten en woon je in de buurt? Kom gerust eens bij ons langs!
