“Is het geld goed aangekomen in Borneo? Wat een kabaal, wat zeg je? Oh, je wordt overvallen door een tropische regenbui?”
Ik bel ‘gewoon’ via Whatsapp met Alexandra Vosmaer in Borneo. Dit voorjaar hebben wij met een crowdfundactie 750 euro opgehaald voor de Orang-Oetans van het Sintang Orangutan Center (SOC) in Borneo. En heb ik beloofd met Alexandra af te stemmen of het geld goed is aangekomen. Ik vind dat toch nog steeds heel bijzonder. Even bellen naar iemand die midden in de rimboe loopt.
>> Foto by Orangutan Rescue (edited by Rowena Goes Ape)
De Nederlandse Alexandra helpt het Orang-Oetan opvangcentrum met de PR en communicatie en leert dit aan de lokale staf, zodat zij dit uiteindelijk zelf kunnen verzorgen. Tussendoor organiseert zij ook alles rondom bezoeken van wetenschappers, dierverzorgers en groepen schoolkinderen. Terwijl ik met haar bel, staat ze midden in het regenwoud. Daar is ze met een groep van 70 lokale studenten plastic afval uit het gebied aan het opruimen. Ook zo’n geweldige actie. De jonge bewoners van het gebied zien meteen wat voor troep ze allemaal achterlaten en hopelijk leren ze ervan beter met hun omgeving om te gaan. Als Alexandra terwijl we bellen wordt overvallen door een tropische regenbui, kunnen we elkaar nauwelijks meer verstaan. Wat een kabaal! Maar de belangrijkste onderwerpen kunnen we gelukkig bespreken: hoe gaat het in het Sintang Orang-Oetan center, is het geld goed aangekomen en waar kan het SOC het geld nu goed voor gebruiken.
>> Foto bij de Crowdfund Actie
Een nieuwe transportkooi
Het geld blijkt inmiddels op de rekening van het opvangcentrum te staan. Joepie! Van het geld, omgerekend 11 miljoen (!) Rupiah, koopt het SOC in overleg met ons een nieuwe transportkooi. Hiermee kunnen geredde Orang-Oetans veilig naar het opvangcentrum en later, als ze wat basis “bos-vaardigheden” onder de knie hebben, naar het “oefenbos” worden gebracht.
>> Foto: Sintang Orangutan Center
Vernietiging van het regenwoud
Het regenwoud wordt op grote schaal gekapt om het hout en verbrand om plaats te maken voor oliepalmplantages. De Orang-Oetans die nu in het SOC verblijven zijn niet rechtstreeks het slachtoffer van de bosbranden, maar indirect natuurlijk wel. Want wanneer de orang-oetans die in deze bossen leven uit hun leefgebied worden verdreven, komen veel daarvan in aanraking met mensen. Veel Orang-Oetans worden bij zulke confrontaties gedood, maar de baby’s worden vaak meegenomen en verkocht of onder erbarmelijke omstandigheden als huisdier gehouden. Samen met de bospolitie redt het SOC deze Orang-Oetans en geeft ze een tweede kans op een goed leven.
Wat is het Sintang Orangutan Center?
In nauwe samenwerking met de lokale bevolking vangt het SOC Orang-Oetans op, die zij samen met de bospolitie bij mensen hebben weggehaald waar ze illegaal als huisdier gehouden werden. Deze Orang-Oetans komen vaak verzwakt, getraumatiseerd, ondervoed en soms ziek aan. Met veel geduld en toewijding bereiden de lokale verzorgers de orang-oetans weer voor op een leven in het wild.
Leren om Orang-Oetan te zijn
In het Sintang Orangutan Center krijgen de dieren medische verzorging en wordt hun natuurlijk gedrag gestimuleerd. Ze gaan eerst vier weken in quarantaine. Tijdens die periode leren ze ook Orang-Oetan voedsel te eten, omdat ze in gevangenschap vaak verkeerd voedsel hebben gekregen, zoals mensen voedsel, snoep en frisdrank. Ook krijgen ze in deze periode een medische check zodat ze de juiste behandeling kunnen krijgen als nodig en geen gevaarlijke ziektes kunnen overbrengen op de andere orang-oetans. Na hun quarantaine worden ze bij andere orang-oetans geplaatst, zodat ze hun sociale vaardigheden kunnen ontwikkelen en vrienden kunnen maken. Dit is de eerste keer na vaak lange tijd dat ze andere orang-oetans zien. Er wordt zorgvuldig gekeken naar het karakter van elke Orang-Oetan om te kijken wie met wie mogelijk goede vrienden kan worden.
>> Fotos: Sintang Orangutan Center
Oefenen in het oefenbos Tembak Lestari
Zodra de Orang-Oetans zijn aangesterkt gaan ze naar het oefenbos Tembak Lestari. Tembak Lestari is een stuk bos van 58 hectare. Het Sintang Orangutan Center mag van de inwoners van het naastgelegen dorp Tembak dit bos gebruiken als oefenbos voor de Orang-Oetans uit het opvangcentrum. Hier leren ze de noodzakelijke vaardigheden om in het wild te overleven. Omdat veel Orang-Oetans al heel jong bij hun moeder en uit hun natuurlijke leefomgeving zijn weggehaald, weten ze niet hoe zij zich in het wild moeten redden. Ze zullen bijvoorbeeld elke avond een nest moeten bouwen en ze moeten weten wat ze kunnen eten en wat niet. Een Orang-Oetan verzorger helpt hen hierbij door voor te doen hoe dit moet. Ook is het belangrijk dat ze leren waar en hoe ze hun eten kunnen vinden. Hoe maak je bijvoorbeeld een pikkerige doerian of harde kokosnoot open?
Het ongerepte Saranbos
Daarna gaan ze naar het ongerepte Saranbos dat iets ten zuiden van Tembak Lestari ligt, een regenwoud met honderden soorten bomen en planten dat wordt beschermd door de omliggende Dajak-gemeenschappen. Ook voor hen is het bos een bron van water, voedsel en medicijnen. De omliggende gemeenschappen hebben daarom besloten om het Saranbos te behouden en te beschermen. Het Saranbos dat ten zuidwesten van Tembak Lestari ligt, is een van de potentiële bestemmingen van de Orang-Oetans die door het Sintang Orangutan Center zijn opgevangen. Hier kunnen ze in alle vrijheid weer als wilde orang-oetans leven.
>> Fotos: Sintang Orangutan Center
Volgende bestemming: Borneo
Een bezoek aan Borneo staat bovenaan mijn lijst. Ik ben uitgenodigd om het center te bezoeken en ik kan niet wachten om Alexandra Vosmaer aan het werk te zien en de verzorgers en de geredde Orang-Oetans in Borneo te ontmoeten. Dat is heel bijzonder, want alhoewel er voor selecte gezelschappen rondleidingen worden verzorgd in het Sintang Orangutan Center, is het niet open voor publiek of vrijwilligers. De hoogste prioriteit ligt bij de rehabilitatie van de Orang-Oetan, waarbij contact met vreemden zoveel mogelijk wordt vermeden. Ze willen voorkomen dat de apen, straks weer terug in het wild, denken dat ieder mens hun vriend is. Want dan zouden ze nog wel eens voor nare verrassingen kunnen komen te staan wanneer ze bijvoorbeeld een jager tegen het lijf zouden lopen of iemand die een nieuwe huisdier wel ziet zitten. Ook kunnen menselijke ziektes levensgevaarlijk voor hen voor de Orang-Oetans. Ik kan er dus ook niet zelf aan de slag als vrijwillig dierverzorger. De jonge Orang-Oetans kunnen alleen verzorgd kunnen worden door de vaste lokale verzorgers. Maar de omgeving bekijken, praten met de verzorgers en met Alexandra over hun prachtige maar zware werk. Daar maak ik graag een reis naar Borneo voor!
Woord van dank
Ik kan de donateurs van onze actie niet genoeg bedanken voor hun bijdrage mede namens het Team van het Sintang Orangutan Center. Ik vind het ook super dat ik direct kan vertellen waar het geld aan wordt besteed. En de eerstvolgende redding met de nieuwe transportkooi. Daar hou ik jullie natuurlijk van op de hoogte! DANK!!!
>> Het Team van Orangutan Center met 2e van rechts Alexandra Vosmaer (foto: Sintang Orangutan Center)
Met uitsterven bedreigde dieren helpen en verzorgen is mijn passie. De problematiek is enorm maar ik geloof er heilig in dat ook kleine beetjes zullen helpen. Als steeds meer mensen een beetje doen zal dat bijdragen aan een iets betere wereld met daarin een veilige plek voor wilde dieren en daarmee ook voor de mens. Dus draag ik ook mijn steentje bij, ik kan niet anders. Door te Bloggen, mijn avonturen op Social Media te posten en Fondsen te werven. Maar zeker ook door als vrijwilliger de handen uit de mouwen te steken en letterlijk geredde en getraumatiseerde dieren te verzorgen in allerlei Rescue Centers zowel in Nederland als daar buiten.
