Voor veel van jullie komt de vakantieperiode er weer aan; je verheugen op een paar weken naar een zonnig strand, een tocht langs pittoreske bergdorpjes of gewoon zo maar lekker chillen op de camping. Voor mij zit dat er ook dit jaar niet in.
Ik kan het niet meer: niksen aan het zwembad met een goed boek. Voor mij blijft het hoogstens bij een dagtripje naar een klein dorpje dat alleen is te bereiken na een hobbelende rit over een onverharde weg. Hoe dat komt? Ik ben verslaafd geworden aan vrijwilligerswerk in buitenlandse opvangcentra. Alle tijd die ik vrij kan maken, wil ik me daarvoor inzetten.
In het eerste deel in een tweeluik over mijn vrijwilligerswerk, vertelde ik waarom ik daarvoor een fee betaal. In deel twee gaat het over bewustwording, spontaan opgezette acties voor mijn vrijwilligerswerk en wat ik daarvoor van de dieren terug krijg.
>> Verblijf schoonmaken >> Eten geven
Bewustwording is belangrijk
Als vrijwilliger zorg ik in een rescue center van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat voor de dieren. Hokken schoonmaken, ze eten geven en verrijking maken, zijn zo wel de belangrijkste taken. Soms mag ik ook een dierenarts assisteren of jonge dieren verzorgen. Dat zijn de krenten uit de pap die mijn vrijwilligerswerk nog mooier maken dan het al is. Maar als vrijwilliger doe ik nog meer. Door mijn enthousiasme, met name voor de chimpansees en de Orang-Oetans ben ik onbedoeld een ambassadeur en vaak een supporter voor het leven geworden. Overal waar het kan en aan iedereen die het wil horen, vertel ik over het werk dat ik doe en hoe mensen thuis in hun eigen omgeving ook een steentje kunnen bijdragen.
>> Orang-Oetan bij Tasikoki Wildlife Rescue >> Chimpansee bij Stichting AAP
Dieren moeten in vrijheid leven
En mijn zendingsdrang beperkt zich niet tot apen, ik benut elke gelegenheid om mensen er op te wijzen dat dieren niet in gevangenschap moeten leven, dat ze tijdens hun vakantie niet met een tijgerwelpje op de foto moeten gaan of in Thailand een ritje op een olifant moeten maken. Al mijn enthousiaste verhalen lijken in mijn omgeving hun vruchten af te werpen. Het besef begint langzaam te ontstaat dat dit niet kan en niet oke is. Ik ben altijd weer blij verrast als mensen zelf tot die conclusie komen. Ze weten waar ik over praat: door mijn werk voor Stichting AAP en in buitenlandse rescue centers zie ik hoe dieren het slachtoffer kunnen worden.
>> Erwtensoepactie >> Sponsorlunch
Spontaan opgezette acties
Op mijn voortdurend gepraat over mijn vrijwilligerswerk krijg ik vaak spontane reacties. Zoals de collega’s op mijn werk die de koppen bij elkaar staken en een erwtensoep-actie en een lunch organiseerden voor het Free the Bears Fund in Cambodia waar ik dit voorjaar als vrijwilliger heb gewerkt. In dit opvangcentrum mocht ik zorgen voor geredde honingberen (sunbears) en Aziatische zwarte beren (moonbears). En daar blijft het niet bij; ook is er een contentmarketeer die voor mij en over mij blogt, me helpt mijn verhaal beter te vertellen. Allemaal belangeloos. Dit is wat goed werk blijkbaar te weeg kan brengen.
Je moet er wat voor over hebben
Anderen helpen, daar moet je wat voor over hebben. Het is tenslotte geen vakantie, schreef ik in mijn eerste blog over mijn vrijwilligerswerk. Maar wat ik er allemaal niet voor terug krijg. Dat had ik me vooraf werkelijk waar niet kunnen bedenken. Ik ontmoet mensen die me inspireren, soms word je vrienden voor het leven. Ik heb er zelfs een hele Balinese familie aan over gehouden! Omdat ik nauw samenwerk met de lokale bevolking, leer ik veel over een land, hun gebruiken, hun struggles, de dieren en de natuur. Ze nodigen me thuis uit waar ik kennismaak met hun cultuur, hun manier van leven. En heel leuk: ze willen vaak heel graag Engels van me leren.
>> Verrijking maken >> Verblijf verrijken
Het leukste: verrijking maken
Behalve het leuke, inspirerende contact met andere vrijwilligers en de lokale bevolking, is de dank van de dieren mijn grootste beloning. En steeds weer, vooral als ik de dieren verrijking geef. Dat is eigenlijk alles wat je een dier in gevangenschap kunt geven om z’n psychische gesteldheid te verbeteren. Je kunt een verblijf inrichten met bomen, bladeren, zand, verstopplekken, zodat een dier natuurlijk gedrag kan vertonen. Je kunt voedsel verstoppen, zodat ze eten moeten zoeken, net zoals in de natuur. Dit kan door het letterlijk te verstoppen in bomen, onder stenen, maar ook door het in bamboestokken of bananenbladeren te verpakken.
Verrijking maken, is leuk en afwisselend werk waar ik als vrijwilliger dagelijks veel tijd aan besteedt. Maar dan is de beloning ook naar. Ik zie de dieren op ontdekkingstocht gaan, op zoek naar eten dat ik heb verstopt. Ze genieten van nieuwe dingen in hun verblijf, rollen lekker in het zand, zoeken insecten tussen de bladeren, klimmen in bomen of takken. Met als resultaat dat ze minder gestresst zijn. En daar doe ik het voor, Dat is de beloning voor mijn werk. Dat is voor mij niet in geld uit te drukken. Daar kan geen vakantie tegenop!
>> Pig-tailed makaak geniet van fruitijsje >> Zonbeer (Honingbeer) geniet van bal met honing en bonen
Met uitsterven bedreigde dieren helpen en verzorgen is mijn passie. De problematiek is enorm maar ik geloof er heilig in dat ook kleine beetjes zullen helpen. Als steeds meer mensen een beetje doen zal dat bijdragen aan een iets betere wereld met daarin een veilige plek voor wilde dieren en daarmee ook voor de mens. Dus draag ik ook mijn steentje bij, ik kan niet anders. Door te Bloggen, mijn avonturen op Social Media te posten en Fondsen te werven. Maar zeker ook door als vrijwilliger de handen uit de mouwen te steken en letterlijk geredde en getraumatiseerde dieren te verzorgen in allerlei Rescue Centers zowel in Nederland als daar buiten.