Ik had een troef achter de hand. Mocht de douane op het vliegveld van Sierra Leone ingewikkeld doen over mijn visum, dan liet ik ze gewoon het gloednieuwe boek zien van een van hun eigen volkshelden: Chief Ouwe Dibbes.
Een Nederlander nota bene, die in Sierra Leone letterlijk op handen wordt gedragen en met wie ik bij aankomst in het Tacugama Chimpanzee Sanctuary een kop koffie zou gaan drinken.
Chief Ouwe Dibbes
En zo begon voor mij een reeks van bijzondere ontmoetingen in Sierra Leone. Met vele helden, in alle soorten en maten. Maar laat ik bij de eerste beginnen.
Chief Ouwe Dibbes, zo heet de Rotterdammer Sander de Kramer in Sierra Leone. Als dank voor zijn jarenlange inzet werd hij in 2010 namelijk officieel benoemd tot Chief, een belangrijke functie in het Afrikaanse land.
Sander is de allereerste blanke en buitenlander die daar ooit tot Chief gekroond is.
Sander redde eigenhandig kindslaven uit de diamantmijnen van Sierra Leone en gaf hen een toekomst: overal in het land staan nu scholen, die hij de afgelopen jaren oprichtte. Samen met zijn vriend Hugo Borst startte hij de Sunday Foundation en inmiddels helpt de stichting niet alleen de weeskinderen van de diamantmijnen, maar krijgen ook talloze andere kansarme Afrikanen dankzij de stichting een kans op een beter leven.
Lang leve Social Media
Net voor mijn vertrek naar Sierra Leone besloot ik Sander / Chief Ouwe Dibbes via Facebook Messenger een berichtje te sturen. Ik zou namelijk in het Tacugama Chimpanzee Sanctuary niet alleen geredde Chimpansees gaan verzorgen, maar ook deelnemen aan het educatieprogramma van het opvangcentrum.
Door jonge kinderen op een speelse wijze over het belang van hun leefomgeving te vertellen, helpt Tacugama mee de lokale betrokkenheid te vergroten en belangstelling voor onder andere het regenwoud te creëren. Geen ver van mijn bed show voor deze kinderen en hun families, want alleen al in en rond de hoofdstad Freetown is iedereen voor vers water geheel afhankelijk van het water dat uit het nabij gelegen national park komt. En de modderstromen die in 2017 het leven kostten aan meer dan duizend mensen rondom Freetown? Die waren het directe gevolg van de grootschalige ontbossing van het gebied.
Grote kans dat ik ook een van Sanders’ scholen zou bezoeken, dus ik stelde me online aan hem voor en vroeg hem waar in het land zijn scholen stonden. Tot mijn grote verassing kreeg ik direct antwoord van Chief Ouwe Dibbes. Hij was toevallig ook in het Tacugama Chimpanzee Sanctuary op de dag dat ik zou aankomen! Met een reisgezelschap had hij dan net een aantal van zijn projecten bezocht en een nieuwe school voor weesmeisjes, gehandicapte meisjes en de allerarmste meisjes geopend.
Het gezelschap eindigde hun reis met een bezoek en overnachting in de eco-lodges van het opvangcentrum. Met zijn bezoeken steunt dierenvriend en vegetariër Sander regelmatig het Chimpanzee opvangcentrum, vertelde hij. Ik viel bijna van mijn stoel. Dit was te mooi om waar te zijn!
Op de koffie
In mijn enthousiasme beloofde ik Sander op vrijdagochtend 2 november op te zoeken, met koffie. Een belofte die ik helaas niet kon waar maken omdat sinds de avond ervoor de elektriciteit in het centrum was uitgevallen. Ik kon ternauwernood mijn bed vinden toen ik donderdagavond in het donker aankwam in het centrum. Gelukkig hadden de gasten van de eco-lodges wel stroom en daarom werd ik de volgende ochtend hartelijk met koffie ontvangen door Sander en zijn gezelschap, dat net zo enthousiast en uitgelaten was als hijzelf. We kletsten uitgebreid over ons werk, hun reis en kregen samen een tour door het opvangcentrum.
Later die week maakte ik ook nog een rondje door het centrum en maakte deze korte video.
Een geweldige start van een onvergetelijke maand.
Het boek over het werk van Sander in Sierra Leone is overigens een aanrader. Het verhaal is aangrijpend maar erg geestig geschreven.
Het kan nog net mee onder de kerstboom als je het nu bestelt.
Volgende week: waarom ik minder scholen bezocht dan gepland – de redding van Fifo, een baby Chimpansee
